Guizhou Textiel- en Festivalreizen

Ojee.  Ik ben al weer een paar weken terug van weer een unieke reis naar Guizhou en  had beloofd om foto’s te plaatsen en wat bijzondere indrukken weer te geven. Nu moet het echt gebeuren.

Een provincie in het Zuid-Westen van China…. Met een prachtige natuur van bergen, rijstterrassen en rivieren waar men zich heel klein voelt tussen de majestueus hoge kliffen. Dorpjes verscholen hoog in de bergen.
De afgelopen 10 jaren zijn er vele wegen aangelegd…. Het voordeel is wel dat nu veel meer dorpen die ooit afgelegen lagen nu meer bereikbaar zijn geworden

De contrasten tussen de steden, die alleen maar uitbreiden en de authentieke dorpen blijven verrassend. Een reis ook waar we weleens van het oorspronkelijke plan afstappen.  Gewoon omdat er opeens ergens een festival plaats vindt. Een houten huis dat de top net heeft bereikt,  Een moeder en kind dat zodra de baby 1 maand oud is te voorschijn komen  en het kindje een naam krijgt. Zo’n gebeurtenis wordt gevierd met de dorpsbewoners en familie en vrienden, en als wij in de buurt zijn worden we meteen eregasten.  We delen in het voedsel dat bereidt is, we drinken rijstwijn en proosten op de gezondheid van moeder en kind. 

Het gaat de mensen beter, ook op het land zie je bijvoorbeeld een dorsmachine met een ingenieus trap systeem. i.p.v. dat de rijst op grote houten kisten wordt los geslagen. Alleen op de kleine perceeltjes is de kist nog onontbeerlijk.  Als je de mensen op de rijstterrassen ziet werken weet je dat het familieleden en buren en vrienden van naburige dorpen zijn. Eerst met zijn alleen op een rijstveld de jonge scheuten planten en dan verder tot aan het volgende dorp of daar voorbij.  Saamhorigheid, dat past in de dorpen, nu veel mannen en jongens weg trekken naar de grote stad om daar te werken zijn de dorpelingen nog meer op elkaar aangewezen.
Afgelopen maart was er zeker in het begin nog niet zoveel werk te doen op het land. De vrouwen waren druk met weven, en verven en kalanderen, (het impregneren en de glans op de geverfde stof krijgen). Men maakt altijd tijd om te weven of te borduren of voor andere handvaardigheden ten behoeve van hun kleding waarin zij zich als Minderheden groep of als dorp identificeren.

Afgelopen maart hebben we heel wat technieken gezien, veel festivals meegemaakt.
Soms zijn er borduur wedstrijden aan verbonden of kwalificaties voor het maken van de Lusheng fluit of vogelkooitjes of batikken.
De velden stonden vol in bloei van het koolzaad. Gele velden zover het oog reikte.
Alleen de temperatuur viel dit jaar wat tegen. We konden niet zonder onze warme truien . We hebben wel geboft want ’s nachts regende het veel, heerlijk voor de boeren die hun rijstvelden weer zagen onderlopen., maar overdag was het droog. De volgende reis heb ik toch maar iets naar voren geschoven, naar oktober i.p.v. november  2017.

Mocht je geïnteresseerd zijn in zo’n unieke cultuur, natuur, textiel en festivalreis en niet te vergeten het heerlijke eten, neem dan contact op voor meer informatie.